Schunnig kampioenschap

Tegelwippen: het klinkt scrabreuzer dan het is, er is zelfs een heus NK (Nederlands kampioenschap) tegelwippen, dat zouden ze toch niet doen als het echt zo obsceen zou zijn als iedereen denkt.

Veel tuinen in Nederland zijn grotendeels betegeld, eerlijk is eerlijk ook onze tuin is deels betegeld. Wij hebben goede redenen om geen tegels te wippen hoewel het naar tegenwoordige maatstaven misschien te weinig groen is.

Mocht u wel plannen hebben enkele tegels weg te halen hier kan u melden dat u meedoet tegelwippen.

Advertentie

Update vanonder een steen

Ja, ik ben er nog, gezond en wel! U allen ook, hoop ik?

Het bloggen gaat me lastig af, merk ik. Weinig inspiratie en weinig nieuws ook.

Natuurlijk kan ik een stukkie tiikken over de pandemie alsof u daar op zit te wachten. Over verkiezingen in een derde wereldland waarvoor alle nieuwsbulletins meer dan tweederde van de tijd inruimen?  Dacht het niet.

Waarover dan wel? Mijn ieniemini projectje, waarbij ik dagelijks één ding wegdoe? Is ingehaald door de tijd en de noodzaak van een nieuwe schuur. Ooit zetten we een houten schuurtje achterin onze postzegel maar met het verstrijken van de jaren bleek het geïmpregneerde hout niet van de beste kwaliteit, een paar lagen beits konden daaraan niets verhelpen. Lekkages maakten het allemaal nog erger en inmiddels staat het geval vrijwel op instorten. Gelukkig kwam mijn projectje daarbij goed van pas en konden we heel veel wegdoen, niet 1 ding per dag maar per kliko of kofferbak vol.

Oud gereedschap ging naar de inbrengwinkel, in 3 keer anders zou het autootje een heuse kiepauto nadoen zo zwaar beladen was de kofferbak, plastic bloemkweekpotjes terug naar de kweker, overbodige stukken regenpijp, glaslatjes en andere zooi in de kliko. Ik ben de tel kwijt maar neemt u van mij aan dat er meer is weggedaan dan ik ooit had kunnen bedenken😉

De afspraak met een klussenier is gemaakt, de offerte nog niet maar een nieuwe schuur komt er. Waar moet ik anders met de overgebleven spullen naar toe?

U hoort nog!

Tulpen

Ik ben gek op tulpen, al vanaf klein meisje en nu zijn ze er weer!

Nog wel geen bloeiende tulpen maar tulpenbollen, vandaag bij Liedl kocht ik wel 8 zakken met allerlei verschillende tulpen.

En guess what? Ondanks het miezerige weer, zijn ze al gepoot ook.

Laat het voorjaar maar komen😉

Ongewenst kruid bestrijden

Ja, u kan natuurlijk eens per week op blote knietjes de sprietjes weghalen maar dat is best een hele klus en voor de knieën niet erg fijn. Om ongewenst kruid niet chemisch te bestrijden, kreeg ik eens de tip om die kruiden te begieten met kokend heet water!

En groene aanslag op het terras verwijdert u met het kooknat van de piepers, las ik ooit eens in ‘Oma’s tips voor den propere huischvrouw’.

Gecombineerd met het verzoek van de Nederlandse waterbedrijven om zuinig te zijn met water, levert dit de volgende tip op:

Na het koken van de aardappels, maar ook na het koken van eieren, rijst of groenten loop ik met mijn pannetje naar buiten om de minder gewenste kruiden tussen de terrastegels met het kooknat begieten, erg voorzichtig; ik wil natuurlijk niet de pasgekookte eieren over het terras laten rollen of de macaroni moeten opvegen en ook begiet ik liever m’n blote tenen niet met kokend rijstenat.

De groene aanslag op het terras was dankzij de afgelopen vele zonneschijn al heel behoorlijk verdwenen maar inmiddels zijn de voegen tussen de tegels ook heel behoorlijk ontdaan van onkruid.

Daar kan dat smerige roundup niet tegenop😀

Voorjaarswerkjes

Ik heb ’t eerder aangegeven, de herfst is niet mijn jaargetijde. Zeker zoals die herfst er dit jaar veelal uitziet, dagen waarin de enige variatie in kleur die van grijs naar zwart is. OK, ‘k overdrijf maar u snapt de pointe.

Ik heb het niet op het najaar en vandaag was ‘k dan ook heel druk met voorjaar. De laatste weken had ‘k her en der voorjaarsbloeiende bloembollen gekocht en vandaag stopte ik op een lichtgrijs moment deze bollen ondergronds erop vertrouwend dat ze in het voorjaar de postzegel zullen opfleuren met een heel diverse kleurenpracht.

Ik zeg: voorjaar, kom maar door!

What’s in a name?

We deden een rommelige klusdag. Een uitermate geschikt evenement voor de zondag, u kent het vast.

Een stukje fietsen, het beddengoed wassen, een motvlinder weghalen uit het washok, precies daar waar u motvlinders liever niet ziet, een herfstige goulash maken, als een rechtgeaarde Imelda Marcos m’n schoenen sorteren en de man brak de takkeschaar, what’s in a name, stuk op de te snoeien takken en ik kreeg de schuld. U moet weten dat ik de aanwijzigingen gaf, van een afstand is beter te zien welke takken best gesnoeid kunnen worden. Één van de aanwijzingen was een halfdood stukje tak van ongeveer 10 centimeter, precies dat stukje tak was een doorn in m’n oog, dat moest weggesnoeid en daarom was ’t natuurlijk dat ik het gedaan had, dat breken van die takkeschaar.

Voor het rest van ’t snoeiwerk hebben we leentjebuur gespeeld.

Tuinieren is plannen

Men is niet onverdeeld enthousiast over de enorme slangenden in onze postzegel. En met ‘men’ bedoel ik dan de man en ikzelf.

Toen wij hier zo’n 24 jaar geleden kwamen wonen, wilde ik beslist een echte blikvanger in de postzegel en geen boom zou een betere eye catcher zijn dan een apenboom. In de eerste jaren was het boompje prima in toom te houden maar vanaf dat ie net iets groter werd dan ondergetekende, werd het lastiger hanteren. Tja wat wil een mensch ook, de lange slungelige takken van de boom hangen tot beneden neer en probeer dan maar eens de ongewenste kruiden onder de boomcirkel weg te halen en daarbij niet als platgeslagen biefstuk te eindigen. Het is een bloederig karweitje, tuinieren in de buurt van een apenverdriet.

Na heel voorzichtig eerst de meest in de weg hangende takken uit de boom te halen kunnen we nog niet onbekommerd tuinieren, het wachten is op het leeghalen van de groene kliko.

Gelukkig is dat morgen al!

Geluk bij een ongelukje

Ik had nog een vvv-bon om vrij te besteden en dus kocht ‘k drie weken geleden twee enorme hanging baskets vol planten maar hoe vervoer je dergelijke bloembakken als je op de fiets bent.

Ik bedacht dat, aangezien het hanging baskets waren, ze gerust aan m’n stuur konden hangen.

De eerste kilometer, van de twee die ik moest fietsen ging prima maar toen moest ik ergens over een drempeltje. U raad het al, denk ‘k, beide baskets vielen op de grond, daar konden de planten niet goed tegen waardoor ze beide minstens gehalveerd waren. Nog voorzichtiger fietste ‘k de laatste kilometer om thuisgekomen de restanten te verpotten.

Dat laatste was een gouden greep: zie maar

Hier heb ik nu weer twee van en ze zijn minstens van het formaat zoals ik ze kocht.

Mooi hè?

In weer en wind

Bij de laatste storm, begin juni, is ook de laatste boom rond het Knieperhuis geknakt, gelukkig geen persoonlijke schade, we moesten een paar takken die over de schutting hingen verwijderen maar verder heeft de boom alleen maar de woning geschampt.

Dat betekent dat we vanaf toen al ’s ochtends om 9 uur zon in de tuin hebben, als ie tenminste niet achter de wolken schijnt. Wij waren er altijd wel content mee dat er in ieder geval ’s ochtends nog een beetje schaduw in de tuin te vinden was maar we zullen hier ook wel aan wennen.

Het meest moeten de planten wennen aan de nieuwe situatie, voorheen groeiden ze allemaal iets naar het westen, daarvandaan kregen ze het meeste zonlicht.

Vanaf nu kunnen de plantjes en struiken gewoon rechtop groeien en voor sommige planten betekent dat een heel nieuw leven.

In de laatste 7 jaar zijn rond de woning minstens evenzoveel bomen ter ziele gegaan, sommige door menselijk ingrijpen, andere door natuurgeweld.

Gelukkig zijn er wel al weer een 4-tal bomen teruggeplant.

Slijmjurken

2 stuks had ik er vanmiddag op de drempel zitten, 2 joekels van slijmjurken naaktslakken en ‘k wist niet hoe gauw ik de deur weer dicht moest doen.
Die beesten hoeven niet binnenshuis, ik vind ze namelijk smerig. Dat glibbert, glijdt en slibbert en scheidt daarbij ook nog slijm af. Een rechercheur zou er blij mee zijn, met zo’n afgetekend slijmspoor maar ‘k moet er niets van hebben. (Slakken kunnen zelfs 2 verschillende soorten slijm afscheiden, één soort om rechtuit te glibberen en een andere soort om omhoog te klimmen. Planten omhoog zetten helpt dus niet om ze tegen slakkenvraat te beschermen)

En waarom er dan na een regenbui hordes slakken te voorschijn komen? Ow ja, ga me niet vertellen dat een slak voornamelijk uit water bestaat dat geldt ook voor mensen. Beide slakken en mensen bestaan voor ’t grootste deel uit water en wij gaan toch ook niet ondergronds als ’t lang droog is om weer te voorschijn te komen als het heeft geregend?
En dan heb je ook nog slijmerige mensen! Daarover wil ‘k het maar niet hebben 😉

Het schijnt dat eenden gek zijn op slakken en laat ik nou net geen vijver of eendenkooi hebben, dus ik moet de slakken zelf ‘vangen’. Niet mijn favoriete karweitje maar met behulp van een afvalgrijper lukt ’t om de meeste slakken in de groene kliko te werken. Dat vinden de slakken niet fijn. Hoewel het binnen in die bak altijd wel enigszins vochtig en donker is en er zelfs voldoende voer in de zin van tuinafval in in de gft-bak zit, klimmen de meeste slakken iedere dag tot in de deksel van de bak. Vaak tik ik ze met een lege melkpak of een stokje allemaal terug in de krochten van de kliko.

Noem het dierenmishandeling maar zij mishandelen MIJN tuinplanten en daarop mag gerust deportatie (naar de composthoop) staan!