Update vanonder een steen

Ja, ik ben er nog, gezond en wel! U allen ook, hoop ik?

Het bloggen gaat me lastig af, merk ik. Weinig inspiratie en weinig nieuws ook.

Natuurlijk kan ik een stukkie tiikken over de pandemie alsof u daar op zit te wachten. Over verkiezingen in een derde wereldland waarvoor alle nieuwsbulletins meer dan tweederde van de tijd inruimen?  Dacht het niet.

Waarover dan wel? Mijn ieniemini projectje, waarbij ik dagelijks één ding wegdoe? Is ingehaald door de tijd en de noodzaak van een nieuwe schuur. Ooit zetten we een houten schuurtje achterin onze postzegel maar met het verstrijken van de jaren bleek het geïmpregneerde hout niet van de beste kwaliteit, een paar lagen beits konden daaraan niets verhelpen. Lekkages maakten het allemaal nog erger en inmiddels staat het geval vrijwel op instorten. Gelukkig kwam mijn projectje daarbij goed van pas en konden we heel veel wegdoen, niet 1 ding per dag maar per kliko of kofferbak vol.

Oud gereedschap ging naar de inbrengwinkel, in 3 keer anders zou het autootje een heuse kiepauto nadoen zo zwaar beladen was de kofferbak, plastic bloemkweekpotjes terug naar de kweker, overbodige stukken regenpijp, glaslatjes en andere zooi in de kliko. Ik ben de tel kwijt maar neemt u van mij aan dat er meer is weggedaan dan ik ooit had kunnen bedenken😉

De afspraak met een klussenier is gemaakt, de offerte nog niet maar een nieuwe schuur komt er. Waar moet ik anders met de overgebleven spullen naar toe?

U hoort nog!

Advertentie

Plastic laagje?

Oh, wat stom! Ik had het kunnen weten.

Als kind mocht ik al nooit de korst van de kaas eten en waarom dat was, werd niet uitgelegd.

Dus al m’n volwassen leven at ik lekker wel de kaaskorstjes, rebels als ‘k ben. Ik peuterde wel altijd het beschermlaagje eraf. Ja geef me iets te pielen, van een knoop in veters of borduurgaren tot een wand die van behang ontdaan moet worden, ik peuter wel en dat dus ook met kaaskorstjes om ze daarna zielsvergenoegd op te peuzelen. Kindischer spass nicht?

En ik gooide ook altijd dat laagje heel netjes in de prullenbak, jawel in de gft-bak tot ik er vorige week eens naar vroeg bij de biologische, zelfkazende boerin op de markt.

Dat laagje blijkt dus van plastic te zijn, argh!

Ik blijf heus wel af en toe een kaaskorstje eten maar ‘k moet er vanaf nu m’n hoofd bijhouden dat het plasticlaagje bij het restafval terechtkomt.

Dat moet nog wennen!

Zwerfvuil

‘Van de stoep in de plastic soup’, da’s de slogan, zo schijnt ‘t, voor de wereldwijde opruimdag op 21 september.

Ik zag de eerste reclame voor deze dag gisteren hangen en ik weet nu al dat ‘k mee zal doen. Zo wie zo, pak ik bijna dagelijks wel een stuk zwerfvuil om, of langs de weg in een prullenbak, of in de kliko thuis te kieperen. Zo’n wereldwijd gebeuren maakt het extra speciaal om mee te doen maar het zou niet nodig moeten zijn.

Ik vraag me af wanneer het collectief geheugen de spreuk ‘laat niet als dank voor ’t aangenaam verpozen, de eigenaar van ’t bos de schillen en de dozen’ gedelete heeft. Of, en dan klinkt ’t wel logisch: die slogan is natuurlijk uit het papieren tijdperk.

Tegenwoordig laat men als dank overal plastics (en blikjes) achter en daar is door de anders wel snelle jongens en meiden van de reclamebureaus nog niet op geanticipeerd. Er bestaat nog niet zoiets als een leus waarmee men opgeroepen wordt om de rommel achter het achterwerk op te ruimen.

Van de stoep in de plastic soup! is wat mij betreft niet duidelijk genoeg om mensen aan te sporen hun rommel niet zomaar weg te gooien!

Onbegrijpelijk

Aan het ganzenpad langs ons huis staat op zo’n 60 meter afstand een bankje. Volgens de ambtenaar die over de bankjes gaat moet dat ding blijven staan ten behoeve van de ouden van dagen en minder validen die na 150 meter wandelen willen of moeten uitrusten, zijn woorden, niet de mijne.

Dat bankje staat nogal verscholen en uit het zicht en is waarschijnlijk daarom ‘gekaapt’ door een koppeltje kwajongens die daar vooral met mooi weer, dat wil zeggen droog en niet te koud, avond aan avond rondhangen, blowen, lachgas gebruiken of dealen. Ik weet ’t niet precies. Ik weet wel dat het iedere ochtend een teringzooi is rond het bankje en als iemand de jongens er op aanspreekt, zeggen ze heel braaf dat zij altijd hun afval opruimen. Die rommel is altijd van een ander. Ya right, van de oudjes of mindervaliden die daar niet meer willen zitten omdat dit geteisem er jongere hangt te zijn.

Vorig jaar ruimden de man of ik dagelijks de rommel weg, dit jaar ben ik via de app de gemeente gaan stalken, dagelijks melden we ‘zwerfaval’ en nu ook bijna dagelijks rijden de jongens en meiden van de gemeentereiniging langs om de rommel op te ruimen.

Onbegrijpelijk, ik denk dat het goedkoper is het bankje gewoon weg te halen maar gemeenteambtenaren volgen hun eigen agenda, blijkt maar weer eens.

Rotzooi

Na ’t avondeten een wandeling maken, we doen het graag.

’t Weer knapte aan het eind van de dag zo lekker op dat we ook vanavond nog even aan de wandel gingen, tegelijkertijd kon het oud papier even weggegooid net zoals een paar lege flessen. Dat neem je dan mee in een plastic tasje, alleen dat plastic hè, dat kan je dan vervolgens niet kwijt.

Zo maakte ‘k van de nood een deugd en raapte ‘k onderweg een plastic tas vol met zwerfafval.

Waar ik me nog het meest over verbaasde waren die twee lege blikjes waarin eens knakworstjes zaten die ‘k onderweg tegen kwam.

Ik bedoel, die worstjes zijn warm niet te (vr)eten maar dan trekt er iemand tijdens een wandelingetje, mag ook een fietstochtje zijn, zo’n blikje open en kaant die smerigheid zo op, getver….

Eigenlijk snap ik zelfs dat je dat blikje zo gauw mogelijk weggooit, zo smerig is die rommel.

Wat ik dan jammer vind, is dat je niet de moeite neemt om het blikje terug te sturen naar de producent om te vertellen hoe goor je ’t product vond. Nee je laat als dank voor die smerigheid je blikjes achter als zwerfafval.

Of denk ik nu helemaal verkeerd?

WOZ-bezwaar

Dit jaar kregen we pas heel laat in ’t jaar de WOZ-beschikking. Gedateerd 30 april ofzo, zou je denken dat de gemeente alles heel zorgvuldig had bepaald.

Niet precies!

Sinds 1 januari, na een gemeentelijke herindeling, moest er eerst een nieuwe raad met uiteraard een nieuwe begroting gevormd worden en op basis van die begroting moesten de percentages voor de WOZ-beschikkingen beschikt worden. Gelukkig maar dat er niet eerst ook nog getaxeerd moest worden, de waardepeildatum van 1 januari 2018 bleef van kracht en de gewone burger zou kunnen denken dat het al niet te moeilijk moet zijn om aan die waarde een percentage te hangen.
Cijfers voor afvalstoffenheffingen, hondenbelasting en rioolheffing zijn onafhankelijk van de waardebepaling. Wij als Kniepers moeten ongeveer € 276 betalen voor de afvoer van ons afval, DIFTAR kennen we in de voormalige gemeente Groningen nog niet.

Zo ver gekomen, klopte dat ook bij de berekening voor de gemeentelijke belastingen voor de Knieperwoning.

U voelt een levensgrote MAAR aankomen?
Bij deze dan: Hoewel ik net meldde dat er, nog, geen gedifferentieerd tarief is voor het afval, stond er op mijn WOZ-beschikking wel dat ik zou moeten betalen voor 1 extra container à € 112,00. Huh, wij kennen toch alleen maar afvalstoffenheffing en die heffing is gebaseerd op het aantal bewoners van een woning.

Een telefoontje naar het belastingkantoor bracht geen duidelijkheid behalve dat men dit ‘probleem’ al meer was tegengekomen, mijn verweer dat er nergens in de tarievenlijst een extra container vermeld stond, werd afgedaan als een foutje dat te maken zou hebben met de herindeling en ik zou nog wel nader bericht krijgen.

Ik heb aangegeven daar niet te lang op te willen wachten, de termijn om bezwaar in te dienen is immers maar 6 weken.