Zoon en ik hebben beide iets met ‘bijzonder’ eten, waar man en dochter vrij conservatieve eters zijn, eten wij vrijwel alles, nee dat zeg ik verkeerd, wij lusten heel veel maar ik vind erwtensoep bijvoorbeeld precies zoals het ook wel genoemd wordt, snert. Zoon moet niets hebben van pompoen, het mondgevoel van deze groente roept bij hem weerstand op. Stamppot bruine bonen? Mwah, stopverf moe’j gebruiken om kierende beglazing af te dichten, niet anders.
Wij proberen wel graag van allerlei, toko’s of turkse winkels zijn aan ons goed besteed, daar brengen we graag een boel tijd door onderwijl op zoek naar etenswaren die bij de kruidenier niet zo gemakkelijk te koop zijn.
Maar ook een uurtje Makro met z’n ruime keus in bijzondere waren is voor ons beiden niet te versmaden en het grootste plezier daar is het struinen bij de kruiden, sauzen en specerijen. Ook olietjes en azijntjes kunnen zich in onze belangstelling verheugen.
Een paar weken geleden waren we weer eens samen op stap, inderdaad bij de Makro, en toen nam ik, natuurlijk op aanraden van zoon, eens himalayazout mee. Volgens hem veel smakelijker dan het door mij gebruikte zeezout.
Vanaf nu is zout in onze pap roze van kleur!