‘Jeroen van Merwijk’ – Was Volgend Jaar Maar Vast Voorbij

Toen ik vorig jaar naar deze ‘oudejaarsconference’ ging had ik nog geen idee dat 2020 zo’n jaar zou zijn dat je het liefst had dat ’t maar voorbij was. En als ‘k heel negatief ben…. ik zou willen dat 2021 ook alvast maar voorbij was.

Ik wil namelijk wel eens weer naar een concert, sportwedstrijd of gewoon zonder nadenken over 1,5 meter, mondkapjes, niet knuffelen, maximaal 3 bezoekers en andere coronamaatregelen de voordeur achter me dichttrekken.

Voorlopig zit dat er nog niet in maar ik zou er een lief ding voor over hebben dat dit jaar maar om zou zijn.

Het zout in de pap

Zoon en ik hebben beide iets met ‘bijzonder’ eten, waar man en dochter vrij conservatieve eters zijn, eten wij vrijwel alles, nee dat zeg ik verkeerd, wij lusten heel veel maar ik vind erwtensoep bijvoorbeeld precies zoals het ook wel genoemd wordt, snert. Zoon moet niets hebben van pompoen, het mondgevoel van deze groente roept bij hem weerstand op. Stamppot bruine bonen? Mwah, stopverf moe’j gebruiken om kierende beglazing af te dichten, niet anders.

Wij proberen wel graag van allerlei, toko’s of turkse winkels zijn aan ons goed besteed, daar brengen we graag een boel tijd door onderwijl op zoek naar etenswaren die bij de kruidenier niet zo gemakkelijk te koop zijn.

Maar ook een uurtje Makro met z’n ruime keus in bijzondere waren is voor ons beiden niet te versmaden en het grootste plezier daar is het struinen bij de kruiden, sauzen en specerijen. Ook olietjes en azijntjes kunnen zich in onze belangstelling verheugen.

Een paar weken geleden waren we weer eens samen op stap, inderdaad bij de Makro, en toen nam ik, natuurlijk op aanraden van zoon, eens himalayazout mee. Volgens hem veel smakelijker dan het door mij gebruikte zeezout.

Vanaf nu is zout in onze pap roze van kleur!

Op pad

Nee wij zoeken niet de randjes op, wij zochten wel de grens op😁

We wandelden gisterochtend hier en dat was een uitstapje dat in het kader van beperking van de reisbewegingen ontoelaatbaar was. Wat de sociale contacten betreft, daar deden we even niet aan, we kwamen nml. niemand tegen. Toch voelde het raar om tussen bijna alleen maar vrachtwagens over de A7 richting Duitsland te kachelen, geen personenwagen te bekennen.

Zo fijn om eens heerlijk uit te waaien op de slikken van de Dollard.

Update vanonder een steen

Ja, ik ben er nog, gezond en wel! U allen ook, hoop ik?

Het bloggen gaat me lastig af, merk ik. Weinig inspiratie en weinig nieuws ook.

Natuurlijk kan ik een stukkie tiikken over de pandemie alsof u daar op zit te wachten. Over verkiezingen in een derde wereldland waarvoor alle nieuwsbulletins meer dan tweederde van de tijd inruimen?  Dacht het niet.

Waarover dan wel? Mijn ieniemini projectje, waarbij ik dagelijks één ding wegdoe? Is ingehaald door de tijd en de noodzaak van een nieuwe schuur. Ooit zetten we een houten schuurtje achterin onze postzegel maar met het verstrijken van de jaren bleek het geïmpregneerde hout niet van de beste kwaliteit, een paar lagen beits konden daaraan niets verhelpen. Lekkages maakten het allemaal nog erger en inmiddels staat het geval vrijwel op instorten. Gelukkig kwam mijn projectje daarbij goed van pas en konden we heel veel wegdoen, niet 1 ding per dag maar per kliko of kofferbak vol.

Oud gereedschap ging naar de inbrengwinkel, in 3 keer anders zou het autootje een heuse kiepauto nadoen zo zwaar beladen was de kofferbak, plastic bloemkweekpotjes terug naar de kweker, overbodige stukken regenpijp, glaslatjes en andere zooi in de kliko. Ik ben de tel kwijt maar neemt u van mij aan dat er meer is weggedaan dan ik ooit had kunnen bedenken😉

De afspraak met een klussenier is gemaakt, de offerte nog niet maar een nieuwe schuur komt er. Waar moet ik anders met de overgebleven spullen naar toe?

U hoort nog!

Tulpen

Ik ben gek op tulpen, al vanaf klein meisje en nu zijn ze er weer!

Nog wel geen bloeiende tulpen maar tulpenbollen, vandaag bij Liedl kocht ik wel 8 zakken met allerlei verschillende tulpen.

En guess what? Ondanks het miezerige weer, zijn ze al gepoot ook.

Laat het voorjaar maar komen😉

Batterijgevoed……

Het voelde niet goed om op sommige avonden/nachten de inhoud van de kas van het wijkcentrum in huis te hebben zonder het veilig op te kunnen bergen. Dus hebben we sinds kort een kluisje en nee ik zeg niet waar we dat hebben, evenmin wat de code van het geval is, echt niet😎

Toch moet een penningmeester ook af en toe een kas controleren of iets van dien aard en dan moet zo’n penningmeester een kluis kunnen openen.

Ons kluisje is zo’n geval met een elektronische ‘sleutel’ op batterijen: code intoetsen, pieppieppiep, knop omdraaien pieperdepieperdepiepiepiep en het ding is geopend. Tenminste, zo was het tot voor kort.

De laatste weken probeerde ik dat regelmatig en de eerste piepjes waren hoopvol, het pieperdepieperdepiepiepiep klonk echter meer als blieblieblieblieblie en de draaiknop draaide weer terug.

Ik sprak er met dochter over, zij wist geen oplossing en bijna ten einde raad besprak ik het ‘probleem’ met de man.

Zijn suggestie: misschien zijn de batterijen leeg!

Een ‘elektronisch kluisje’ op batterijen? Dat had ik echt nooit zelf kunnen verzinnen.

Per dag 1 artikel wegdoen

Gisteren kletste ik bij met dochter en hoewel ik mezelf een minimalist reken, vind ik die minimale bezoekjes op anderhalve meter helemaal niks en hoe langer het duurt hoe meer ik in de contramine ga.

Maar goed, daarover spraken we niet, dochter vertelde over haar fascinatie voor tiny houses, minimalisme en opruimen. En ’t wicht was ook maar direct begonnen om haar belangstelling in daden om te zetten.

Ze vertelde dagelijks 1 artikel weg te willen doen en daar alvast vorige week mee begonnen te zijn.

Vanaf morgen doe ik met d’r mee: dagelijks 1 artikel wegdoen, naar de kringloop of in de kliko, da’s me om het even maar tot 31 december kunnen er tenminste 120 dingen verdwijnen.

’s Kijken of ‘k de keet weer eens kan kuisen minimaliseren 😀

Ongewenst kruid bestrijden

Ja, u kan natuurlijk eens per week op blote knietjes de sprietjes weghalen maar dat is best een hele klus en voor de knieën niet erg fijn. Om ongewenst kruid niet chemisch te bestrijden, kreeg ik eens de tip om die kruiden te begieten met kokend heet water!

En groene aanslag op het terras verwijdert u met het kooknat van de piepers, las ik ooit eens in ‘Oma’s tips voor den propere huischvrouw’.

Gecombineerd met het verzoek van de Nederlandse waterbedrijven om zuinig te zijn met water, levert dit de volgende tip op:

Na het koken van de aardappels, maar ook na het koken van eieren, rijst of groenten loop ik met mijn pannetje naar buiten om de minder gewenste kruiden tussen de terrastegels met het kooknat begieten, erg voorzichtig; ik wil natuurlijk niet de pasgekookte eieren over het terras laten rollen of de macaroni moeten opvegen en ook begiet ik liever m’n blote tenen niet met kokend rijstenat.

De groene aanslag op het terras was dankzij de afgelopen vele zonneschijn al heel behoorlijk verdwenen maar inmiddels zijn de voegen tussen de tegels ook heel behoorlijk ontdaan van onkruid.

Daar kan dat smerige roundup niet tegenop😀

Koud en nat

33 graden Celsius vinden we al te warm maar 18 graden in de zomer?

Verdraaid, dat is een temperatuur waarbij we ’s winters de thermostaat nog een slinger geven! En dan dragen we ook nog eens truien, vesten, sokken en zelfs sloffen. Dat moet je nu buitenshuis proberen.

Ik droeg vanochtend een shirtje en omdat het nogal dreigde een dun jack, niet eens een regenjas maar na een korte wandeling was m’n shirt doorweekt.

OK, Nederland heet een waterrijk land te zijn maar dat hoeft niet van mijn lijf te komen, iew!

Op de grote stille heide

Het was een uitgelezen dag om aan de wandel te gaan, weliswaar bewolkt maar het stormde niet meer, het regende zelfs niet eens! Daar moe’j gebruik van maken.

Onderstaande foto’s waren niet van een heel erg groot heideveld en een kudde wollige schapen zagen we ook niet maar de heide was wel prachtig gekleurd.

Deze foto’s maakte ik vanochtend in Bakkeveen.

---