Het voelde niet goed om op sommige avonden/nachten de inhoud van de kas van het wijkcentrum in huis te hebben zonder het veilig op te kunnen bergen. Dus hebben we sinds kort een kluisje en nee ik zeg niet waar we dat hebben, evenmin wat de code van het geval is, echt niet😎
Toch moet een penningmeester ook af en toe een kas controleren of iets van dien aard en dan moet zo’n penningmeester een kluis kunnen openen.
Ons kluisje is zo’n geval met een elektronische ‘sleutel’ op batterijen: code intoetsen, pieppieppiep, knop omdraaien pieperdepieperdepiepiepiep en het ding is geopend. Tenminste, zo was het tot voor kort.
De laatste weken probeerde ik dat regelmatig en de eerste piepjes waren hoopvol, het pieperdepieperdepiepiepiep klonk echter meer als blieblieblieblieblie en de draaiknop draaide weer terug.
Ik sprak er met dochter over, zij wist geen oplossing en bijna ten einde raad besprak ik het ‘probleem’ met de man.
Zijn suggestie: misschien zijn de batterijen leeg!
Een ‘elektronisch kluisje’ op batterijen? Dat had ik echt nooit zelf kunnen verzinnen.
Kniepertie 
Nog steeds zijn er zaken waar grote sommen contant geld binnen komen.
Niet voor niets vind ik het heel plezierig om zoveel mogelijk te pinnen en giraal te betalen.
Al zijn daar weer andere nadelen bij te voorschijn gekomen.
Vredelievende groet,
LikeLike
Ben net weer enige dagen bij onze oostrerburen geweest en sta elke keer weer versteld van de weerstand die ze kennelijk hebben voor pinbetalingen. Alleen in supermarkten lijkt het vrij gebruikelijk om te pinnen, maar ik kwam in een grote Duitse doe-het-zelfwinkel, onderdeel van een landelijke keten en daar moest je, als het af te rekenen bedrag kleiner was dan €10, een toeslag betalen van €0.50. Wel verplicht een mondkapje op in de winkel, maar kennelijk niet de conclusie getrokken dat contante betalingen een mogelijke besmettingsbron kunnen zijn.
LikeLike