Nieuw begin

Soms hè, soms, dat schrijf ik precies goed, kriebelt het! Dat bloggen dan hè, dat kriebelt weer. Dat u niet denkt, dat ik jeuk heb ofzo. Nouja een beetje, soms, dan toch wel maar da’s meer van het koortsige, hooikoortsige wel te verstaan.

Dus ik denk het toch maar weer te proberen om dit eigenste blog in de lucht te houden hoewel…. ik beloof niet dagelijks een blog te posten maar zo eens in de week of iets meer zou toch vast wel lukken.

Het lijkt namelijk wel of het echt waar is dat, naarmate je in plaats van heel piep meer in de richting van kraak beweegt, de tijd sneller schijnt te gaan. Er zijn zelfs onderzoeken geweest waarin dit thema onderzocht is, heb ik me laten vertellen.
En onderzoek of geen onderzoek, ik ervaar aan den lijve dat ik minder tijd beschikbaar heb. Hoewel ’t nu alweer twee jaar geleden is dat ‘k één dag in de week minder ging werken, denk ik soms dat die zogenaamde extra vrije dag wel driemaal gevuld kan worden. ’t Is alsof het weekend nog korter is dan toen ik maar twee weekenddagen had. Wat dat nou toch precies is?
Een voorbeeldje? Ach waarom niet, toen ik nog 5 dagen in de week werkte ging ‘k gemiddeld eens in de acht à negen weken naar een kapper, zomaar zonder nadenken, nu moeten er agenda’s getrokken en naast elkaar gelegd worden om zelfs al dat halve uurtje bij de kapper te plannen, blij toe dat ‘k geen permanentkapsel hoef.

Eerlijk, de keren dat ik op zondagavond op de bank plof, verzuchtend dat ’t weekend alweer eens bijna om is of waar toch die vrije tijd is gebleven, zijn niet meer te tellen. En dan weet je zelf al niet meer waar de tijd aan op is gegaan, om dan toch iets aan bespiegeling te doen en achteraf te kunnen nagaan hoe je de schaarse tijd hebt besteed, is een dagboek bijna een noodzakelijk kwaad.

Maar ik blijf een blog leuker vinden en ik denk daarom vanaf nu weer geregeld een overdenking van mij te plaatsen.