Saai

Het hoeft allemaal niet zo heel erg spannend te zijn maar de saaiheid van nu is wel het andere uiterste.

Ik heb het er wel een beetje mee gehad.

Hoewel ik nog dagelijks, nou ja 4 dagen per week naar kantoor ga, bestaan de andere uitjes uit het doen van de boodschappen en u zult het vast met me eens zijn, dat is geen onverdeeld genoegen.

Het zal vast verschil maken in welke winkel in welke wijk u de boodschappen haalt maar in de wijk waar ik woon, een heuse achterstandswijk, is het bezoeken van een supermarkt soms een crime.

Mensen staan soms ongegeneerd te niezen over het fruit, gebruikers van scootmobielen denken dat ze Max Verstappen zijn en die u daarom bijna uit de schoenen rijden, vooral ouderen die, omdat ze kwetsbaar zijn, denken dat ze overal kunnen voordringen om maar zo snel mogelijk weer buiten te zijn.

In het winkelcentrum in een naburige wijk zijn looplijnen uitgezet en denkt u nu niet dat deze ‘richtlijnen’ gevolgd worden, rechts aanhouden is blijkbaar heel moeilijk.

Ach, weet u, ik vind het leven gewoon zo SAAAAHAAAAAI momenteel dat ‘k van iedere mug een olifant kan maken.

Maakbaar??

We zijn met z’n allen zo gewend geraakt aan het maakbare leven dat heel de wereld in een kramp schiet omdat één of ander virus z’n tentakels, als je ze ten minste zo kan noemen, uitstrekt en ons weer eens met de neus op onze sterfelijkheid drukt.

Natuurlijk, ik begrijp het verdriet van iedereen die een geliefde door het Coronavirus is kwijtgeraakt maar dat verdriet is niet anders dan wanneer iemand in uw directe omgeving is overleden aan kanker of aan zoiets banaals als ouderdom. Afgezien van het feit dat u in geval van COVID19 misschien geen afscheid hebt kunnen nemen maar datzelfde geldt voor familieleden die opa, moeder, kind of echtgenoot in een verpleeghuis niet mochten bezoeken waar zij/hij aan en in eenzaamheid is gestorven. Dat zal verschrikkelijk zijn om met die wetenschap verder te moeten leven.

Maar eigenlijk, en u hoeft het niet met me eens te zijn is heel het leven niet anders dan een dodelijke ziekte. De gezondheidszorg doet veel aan rekken en erbij blijven maar eens wint magere Hein.

Zwartgallig, zegt u? Jawel maar nog vorig jaar spraken politici van inspanningen om de gezondheidszorg betaalbaar te houden want ooooh we worden met z’n allen steeds ouder en die ‘grijze golf’ kost de samenleving enorm veel geld. Nu is er een virus dat vooral de zwakkere, lees oudere, mens te grazen neemt en nu worden zonder problemen miljarden uitgegeven om luchtvaartmaatschappijen te behouden en voor de zorg??

We applaudiseren nog maar eens.

Afstand houden a.u.b.

Dat afstand houden hè, dat heb er nog wel an!

Probeert u het maar eens in een drukke winkelstraat van zeg Deventer of in m’n eigen Groningen, zelfs in Amsterdam is men druk met looproutes en andere verkeersproblemen om in het ‘nieuwe normaal’ afstand te kunnen bewaren .

Al onze binnensteden zijn niet meer dan uit de krachten gegroeide middeleeuwse durpen, of misschien aardiger gezegd nederzettingen waar in diezelfde middeleeuwen geen rekening was gehouden met eenentwintigste eeuwse drukte en virussen. Wat?

Net zo als wij ons geen voorstelling kunnen maken van de middeleeuwen hadden de mensen destijds geen idee dat 700 jaar later de mensheid nog zou bestaan.

Het motto in de middeleeuwen was: Momento mori, denk eraan dat u sterfelijk bent terwijl wij het ‘pluk de dag’ (Carpe diem) huldigen.

Ikzelf houd het liever bij het hedendaagse motto maar dan moeten we tijdelijk wel afstand behouden en dat is nog verrot moeilijk op trottoirs en fietspaden van nauwelijks een meter breed en wat te denken van onze winkelpaden.

Overal eenrichtingsverkeer, dan maar?

Wat mij betreft prima maar loop of fiets dan wel een beetje door! U hoeft niet altijd aan het begin van een opstopping te zijn.

Zelf maken vlierbloesemsiroop!

Om heel lang van de smaak van het voorjaar te genieten, drinkt u het best een glaasje siroop van vlierbloesem. Die geur, het is van een heerlijkheid die u nergens kan kopen.

Zelf maken, dan maar?

Jawel, en het kost niet eens veel tijd!

U plukt op een droge dag een heleboel vlierbloesemschermen, schudt ze even uit om vliegjes, slakjes en ander gespuis te verwijderen, u vult een emmer met de schermen en giet er zoveel water op dat ze onder staan. U laat de schermen gerust een dag onder water staan. Een dagje langer gaat ook nog maar laat het niet te lang staan, zeg ik u door schade en schande wijs geworden.(3 etmalen is echt te lang om nog smakelijke siroop te maken)

Nog meer nodig:

1. suiker, minimaal een kilo per liter vocht
2. Citroenzuur, 20 gram per liter. Het schijnt ook zonder te kunnen maar zelf vind ik het drankje zomerser met een ‘zuurtje’
3. Genoeg met kokend water schoongemaakte flessen met draaidop of beugelflessen

Om de siroop te maken, verwijdert u de bloemschermen uit het water en zeeft u het water om onzuiverheden te verwijderen. Dan brengt u het water aan de kook en lost u al roerend de suiker er in op. Als de suiker bijna is opgelost voegt u per liter 20 gram citroenzuur (of een halve uitgeperste citroen) toe en laat ook dit oplossen, ingeval van citroenzuur.
Laat het vocht niet te lang inkoken, u wilt een siroop en geen gelei.

Vul vervolgens de flessen met de siroop en sluit ze af.

Plakt u nog wel even een etiketje op de flessen 🤔

Nationaal opruimen

Sinds we intelligent opgesloten zitten, met dank aan een kleautevirus, zijn we met z’n allen massaal ons huis gaan opruimen. ’n Bijzonder fenomeen vond ik dat.

Waar we normaal ons huis ontvluchten vanwege de vele rommel, moesten we ineens zelf binnen zitten en dus moest al onze meuk eruit. Het leek of onze woningen te vol waren om de bewoners ook nog te kunnen herbergen.

Waar heel NL normaliter z’n meuk op Koningsdag probeert te verpatsen, stonden we nu massaal in de rij voor de milieustraat. Wachtrijen tot wel 2,5 uur waren geen uitzondering.

Zoveel rommel brachten we weg dat werd gewaarschuwd om geen afvalbrengstation te bezoeken, en zelfs kledingbank max verzocht geen zakken textiel meer in te leveren omdat de magazijnen al te vol raakten.

Niets menselijks is mij vreemd en ook ik ontkwam niet aan de nationale opruimwoede, dat u niet denkt dat ik u allen uitlachte. In het Knieperhuis was in de loop de jaren wel één en ander aan inmiddels overtollig geworden spulletjes binnengebracht en dat moest maar weer eens opgeruimd.

Vorige week bracht ik m’n spullen naar één van de vele kringloopwinkels in de stad. Ik dacht, ten onrechte misschien, dat de ergste drukte nu wel over zou zijn. Natuurlijk werd alles netjes aangenomen en werd ik bedankt voor de moeite van het brengen maar hun magazijn stond zo overvol, dat ik vrees dat mijn zaakjes zoekraken of zelfs rechtstreeks bij het afval belanden.

Dan had ik het ook zelf in de kliko kunnen gooien.

Ben ik weer….

Jawel ik ben er nog hoor, helemaal fris en fruitig, voor zover ik daar op mijn leeftijd van kan spreken 😅

Ik hoop dat u, en een ieder die u lief is, ook in goede gezondheid verkeert.

De afgelopen weken was ik in een nogal introverte bui en vond ik geen reden om te bloggen, dat kan zomaar hè?

Er is trouwens genoeg gebeurd, zoveel dat ik niet goed weet waar te beginnen. Gewoon ergens beginnen, denk ik dan maar.

Ok, komt ie: de man is met terugwerkende kracht voor 100% afgekeurd. Natuurlijk was ie liever 100% gezond maar omdat het is wat het is, is dit wel goed bericht. De man zal niet beter worden, eerder minder maar het betekent dat er tot zijn AOW-leeftijd geen herkeuring plaats hoeft te vinden en daarmee is één van de (ziekmakende) stressfactoren tot nul gereduceerd, want zeg zelf, de dreiging van dergelijke keuringen hebben heus een negatief effect op het gestel.

Het had fijn geweest als er een duidelijke diagnose was maar deze ‘erkenning’ is toch een soort van opsteker.

Dat het financiële plaatje er daarmee voor ons heel anders uit komt te zien, mag duidelijk zijn. In plaats van 70% van 70% van de man zijn laatst verdiende salaris is dat nu 75% van het laatst verdiende loon. (insiders weten nu dat de man vanuit de WGA in de IVA is terechtgekomen)

Deze ontwikkeling heeft er toe geleid dat ikzelf, hoe toepasselijk, op bevrijdingsdag mijn ontslag per 31 juli a.s. heb gevraagd en gekregen.

Gezondheid is niet te koop maar we kunnen vanaf dan ongestoord genieten van wat er nog wel mogelijk is.

Glazenwasser

Voor de werkster komt, het hele huis spic en span willen hebben, klinkt dat bekend?

Het is natuurlijk een beetje gek maar vandaag deden wij iets soortgelijks want voor morgen bestelde ik de glazenwasser. Of zonnepanelenreiniger maar u mag hem ook de kozijnconservator noemen. Deze noeste werker doet alles inéén.

De zonnepanelen schoonmaken, de kunststoffen kozijnen schoonmaken en daarna in een soort waxlaag zetten en omdat ie toch voor de gevel staat ook direct maar het ramen wassen.

Omdat we voor alle ramen horren hebben, waren we vanochtend drukdoende deze weg te halen, zelfs voor een professonial is glazenwassen inclusief horren een beroerde klus. En omdat we er toch bij moesten wasten we ook direct maar de ramen binnenshuis. Het zou toch wat zijn, de buitenkant van de ramen schoon en dan nog niets kunnen zien omdat de binnenkant zo vies is.

U begrijpt: voor een goed zicht is op z’n minst eendrachtige samenwerking nodig. Daarom waren wij vanochtend al druk om tenminste onze kant van de beglazing glashelder te poetsen.

Verbazing alom

Zo af en toe verbaas ik me over gemeentelijk beleid.

Afgelopen weekend was het prima weer om een flink aantal kilometers te fietsen. Ondanks alle restricties fietsten we weer stevig op. Wel steeds oplettend dat we niet langs al te smalle paadjes fietsten en op tijd op pad, in de ochtend dus.

We zijn nauwelijks de gemeentegrens over geweest en ik schrok van de enorme kaalslag onder de bomen in onze gemeente.

Het verbaasde me, Groen Links in het college van B&W en er zijn in geen jaren zoveel bomen gekapt.

Ik noem dat ’n opvallend NIET groen beleid.

Nieuws

Ik denk veel aan vroeger tijden en dan met name de tijd dat de Spaanse griep over de wereld waarde. Dat moet toch wel een enorme paniek hebben veroorzaakt en men wist nauwelijks wat er precies gebeurde, de enige nieuwsbron was een krant en lang niet iedereen kon zich een abonnement veroorloven.

Wij worden dagelijks overspoeld met berichten over het coronavirus en daarmee maken we misschien dit virus groter dan het eigenlijk is. O, begrijpt u me goed, ik wil hiermee niet voorbij gaan aan het leed van de vele mensen die een geliefde/vriend(in)/ouder/kind of zelfs maar een vage kennis verloren door dit kleautevirus. Absoluut niet en mijn gedachten gaan uit naar iedereen die te lijden heeft van deze ziekte.

Het idee is meer dat we op de hoogte worden gehouden met updates, nieuws, pushberichten, talkshows met al dan niet zelfbenoemde deskundigen en dat is waarschijnlijk heel goed om de ernst van de situatie niet uit het oog te verliezen maar ik word er enigszins dwars van. Noem me een enfant terrible maar ik zoek vooral naar berichten waar ik wel blij van word zoals een klein nieuwtje van vandaag: de geboorte van een chimpansee, weliswaar in gevangenschap maar toch, bij Safari Park Beekse Bergen.

De plaatselijke middenstand

M’n bloemetje, die tulpen van woensdag, was niet om me zelf een beetje te verwennen omdat ik het zo moeilijk heb met alle restricties, neehee, ik kocht ze omdat de eigenaar van de bloemenzaak, vroegah, een klasgenootje van dochter was en de meiden ooit over en weer vaak bij mekaar logeerden.

Na werktijd, ik fiets dagelijks nog gewoon naar kantoor, we zitten met 3 mensen en de zaak loopt digitaal nogal achter, kom ik meestal langs haar winkeltje en toen bedacht ik dat zij, net als zoveel anderen, het wel verschrikkelijk moeilijk zou hebben.

Daarom deed ik vanochtend een rondje plaatselijke bakker, groenteman en slager. Bij deze winkels was vrijwel geen klandizie en hoefde ik dus niet moeilijk manoeuvreren om me aan de voorgeschreven afstand te houden.

Doet u, zo mogelijk met me mee en helpt u ook de plaatselijke middenstand. Want het is heel simpel, al deze kleine zelfstandigen of u ze nu van jongs af kent, of ze al jaren een winkeltje in uw buurt hebben of pas een zaakje geopend, zij hebben uw steun hard nodig om niet op een heel andere manier ten onder te gaan aan dit kleautevirus.